tartıvçu

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

tartıvçu

1.çekici, içici; 2. ~ almaş (gr): iyelik zamiri.

Son arananlar:

• karvansara,
• sanlav,
• çılbır,
• sorumaq,
• endirmek,
• uduşsuz,
• Ekşi,
• çamalaş,
• ornaşmak,
• Ezgi,
• Müqəvva,
• cebe,
• kuramlı,
• nikah,
• surh,
• excoriate,
• sikilmek,
• törtgül,
• arvadağız,
• hojatbaror,
• tevzi,
• tartıvçu