tabî

Türkiye Türkçesi – Arı Duru Türkçe Sözlüğü (Kuleli, 2013)

tabî

[Köken: Arapça] Bağlı, Bağınışlı, Karayışlı, Yurttaş

Son arananlar:

• pilek,
• beşillik,
• TEST,
• Ritorika,
• AMR-FARMON,
• Soz,
• cüng,
• gapagan,
• kazy,
• sazak,
• lərzə,
• İhtisas,
• et-,
• buýnuzy,
• rawaq,
• Keleçi,
• ilbi,
• Ufak,
• yenilgi,
• tutruk,
• imiş,
• tabî