Keleçi

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

keleçi

elçi, aracı, temsilci, dünürcü, dünürlüğe giden kimse, kız istemeye giden kimse. ~ iymek: elçi göndermek, kız istemeye aracı göndermek, kıralnı ~si: devlet elçisi, camağat keleçile: halk mümessilleri, halk temsilcileri, ~ni koynu ötürükden tolu (as): kız istemeye gidenin koynu yalandan dolu, ~ge ölüm cok (d): elçiye zeval yok, ~ igi bolsa çıçhan bıla kiştikni üyürsündürür (as.): aracı iyi olursa kedi ile fareyi dost yapar.

Son arananlar:

• bükütmek,
• geňeş,
• türgek,
• totally,
• bagıldır,
• rodapo,
• üýşenme,
• inept,
• tileşmek,
• şildireýiş,
• Urmoq,
• oxyay,
• howul,
• yıkamak,
• bostan,
• kinli,
• ädikçi,
• jealous,
• satgalmak,
• lunar,
• irmek,
• Keleçi