Keleçi

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

keleçi

elçi, aracı, temsilci, dünürcü, dünürlüğe giden kimse, kız istemeye giden kimse. ~ iymek: elçi göndermek, kız istemeye aracı göndermek, kıralnı ~si: devlet elçisi, camağat keleçile: halk mümessilleri, halk temsilcileri, ~ni koynu ötürükden tolu (as): kız istemeye gidenin koynu yalandan dolu, ~ge ölüm cok (d): elçiye zeval yok, ~ igi bolsa çıçhan bıla kiştikni üyürsündürür (as.): aracı iyi olursa kedi ile fareyi dost yapar.

Son arananlar:

• ıñırdamak,
• ırkçı,
• bacarmaq,
• hyk,
• bağıntı,
• Diydor,
• Kafan,
• TEBLİĞ,
• taprımak,
• Fok,
• cyclical,
• suluvlik,
• Fraza,
• yulkunuş,
• ygtyýar,
• Koroo,
• qangaltir,
• rövzə,
• pökgermek,
• küñürt,
• tutqanoq,
• Keleçi