Keleçi

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

keleçi

elçi, aracı, temsilci, dünürcü, dünürlüğe giden kimse, kız istemeye giden kimse. ~ iymek: elçi göndermek, kız istemeye aracı göndermek, kıralnı ~si: devlet elçisi, camağat keleçile: halk mümessilleri, halk temsilcileri, ~ni koynu ötürükden tolu (as): kız istemeye gidenin koynu yalandan dolu, ~ge ölüm cok (d): elçiye zeval yok, ~ igi bolsa çıçhan bıla kiştikni üyürsündürür (as.): aracı iyi olursa kedi ile fareyi dost yapar.

Son arananlar:

• calka,
• doubtful,
• ayamak,
• xadime,
• Maska,
• aktiniy,
• mömö,
• kumurska,
• boshunush,
• demjikdiriji,
• Suyolu,
• ogramak,
• sapan,
• akmaňyz,
• hasım,
• tanılamak,
• oq,
• biyikte,
• ruslar,
• basırıq,
• Middle,
• Keleçi