sızğırmak

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

sızğırmak

ıslık çalmak, ıslıklamak. Cırnı sızğırıp cırlaydı: şarkıyı ıslık çalarak söylüyor, cıyılğan halk sızğırıp başladı: toplanan halk ıslıklamaya başladı.

Son arananlar:

• sabyn,
• Utanç,
• ejir,
• agızış,
• carım,
• koş,
• köksüldüm,
• slanets,
• ilersük,
• burdaki,
• Mikrobiologiya,
• didinti,
• Acımasız,
• toponimik,
• Physiology,
• sürçek,
• sürex,
• Seccade,
• Malta,
• könüllü,
• kolokto,
• sızğırmak