sabyn

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

sabyn

[sa:vyn], at. Ýag we aşgardan taýýarlanýan, suwda ereýän gaty bölek ýa-da goýy önüm (kir, el-ýüz ýuwmak üçin ulanylýar). Onuň sabyn gaýnadýan kärhanasy bardy (“Edebiýat we sungat”).
 ‣ Sabyn garasyny görmezlik köp wagtdan bäri sabynly ýuwunmazlyk, suwa düşmezlik.

Son arananlar:

• dayardoo,
• yarımçıq,
• əsmək,
• kalon,
• xargosh,
• düzü,
• Duvak,
• ejem,
• ırıp,
• poezd,
• usturuplu,
• vocal,
• qaraqaş,
• xususiy,
• çəyirdək,
• sersepil,
• uzilmoq,
• İNCE,
• Dilaram,
• lunar,
• Girov,
• sabyn