ru
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
ru
(=ruy) is. [fars.] klas. Üz, çöhrə. Həsrətindən zəfəranə dönsə ruyim, yox əcəb; Qoymuş hicranda məni, bir gülüzarım gəlməmiş. M.P.Vaqif. Düşübdür xəyalım yarın ruyinə; Can quşu bənd olub zülfü muyinə. M.V.Vidadi. Zülfün ki, tutub ruyunu, çox qorxuram ondan; Aləm toxunar bir-birinə zülmət olanda. Ə.Vahid. • Ruyi-zəmin klas. – Yer üzü; dünya, aləm. Bu şəhri-Qəzvində bir nəfər nabəkar peyda olubdur ki, cəmi-ruyi-zəmində ondan qətlə müstəhəq bir kimsənə tapılmaz. M.F.Axundzadə.
Son arananlar:
- karbürasiya,
- uninspired,
- çeki,
- ayalamak,
- tamlama,
- himmetlik,
- Lekin,
- turuktuuluk,
- suzgun,
- tempo,
- Bağdaş,
- həriflik,
- dolanbaclı,
- çinbəçin,
- korkmak,
- kötel,
- İskân,
- yıkı,
- nəsildəngəlmə,
- kinship,
- işlənmiş,
- ru