kötel

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

kötel

[kötöl], at. 1. Ýoluň kem-kemden beýgelýän ýeri, ýapy ýokary galýan, çykmasy agyr ýol. Olar atlaryny käte ýorgaladyp, käte säpjedip, daglaryň jülgelerini syryp, belent-belent kötellerden geçipdirler (N. Pomma). 2. göç. m. Kynçylyk, azap, agyr ýagdaý.

Son arananlar:

• kıt,
• gaygayida,
• çatma,
• kargüzar,
• balkon,
• Kertmek,
• müñilemek,
• qürub,
• düşübermek,
• şepe,
• küç,
• presentday,
• chosh,
• konşu,
• yassi,
• pardoz,
• ulumsy,
• giye,
• töşemek,
• KÜR,
• goltuk,
• kötel