okuwçy

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

okuwçy

at. 1. Başlangyç, orta, ýörite orta, hünärment mekdeplerinde okaýan oglan, gyz. 2. Biriniň ýolbaşçylyk etmeginde ylym alyp, onuň taglymatlaryny dowam etdirýän adam, şägirt. Beýik alymyň okuwçysy. 3. Bir hünäri, senedi öwrenýän öwreniji.

Son arananlar:

• laik,
• naftalin,
• ogohlantirish,
• mañoo,
• ayron,
• kanun,
• şecaat,
• ismlik,
• tuşag,
• cargız,
• zöökür,
• ürcah,
• dövr,
• sled,
• pəysər,
• hirurgiya,
• tosulush,
• kemine,
• tilinmek,
• seplama,
• sünbül,
• okuwçy