maqan

Uygurca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kurban, 2016)

maqan

a. Mekan, barınak, meskün yer, durulan yer. Maqan etmek – Mekan edinmek; mekan yapmak.

Son arananlar:

• asgyç,
• oğmak,
• cox,
• kötümser,
• oman,
• ZOR,
• ärli,
• yarıcan,
• aşak,
• çıngar,
• ürəyiaçıq,
• yaproq,
• önemsiz,
• mee,
• as>,
• tiklik,
• tapşek,
• tokur,
• hurhur,
• sık,
• kulkak,
• maqan