mahru

Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)

mahru

(=mahrüxsar(lı)) is. və sif. [fars.] klas. Ayüzlü (gözəlin epitetlərindən biri). Sənin layiqin qəsri-şəhdir müdam; Kənizin ola mahrulər təmam. M.Ə.Sabir.

Son arananlar:

• nür,
• anın,
• irrelevant,
• eter,
• canıv,
• ciddi,
• ayvan,
• görünüşlü,
• biriya,
• Ayit,
• didin,
• kıtmak,
• tiş,
• ganare,
• bloodcurdling,
• mashara,
• tabalav,
• şindiz,
• Müdir,
• həvə,
• barlos,
• mahru