canıv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

canıv

1. (canımak’dan) bileme, sürtme, eğeleme. Çalkısına ~ etedi:Orağına biley sürüyor (kaynaklıyor). 2. (canmak’dan) yanma, tutuşma. 3. kol, yan. ~ suv: yan su, kol, katılan su, Kobannı ~ suvları: Kuban’ın yan kolları.

yanma, keskinleştirme. ~ etmek: keskinleştirmek, bilemek.

Son arananlar:

• yakılmak,
• niyaz,
• isit,
• gedaý,
• seaside,
• həml,
• Çiv,
• roman,
• əzəldən,
• hamar,
• fray,
• ozğun,
• mırlamak,
• peydahlamak,
• dilxor,
• Aziz,
• Azat,
• Azan,
• Ayırt,
• bulandırmaq,
• promise,
• canıv