turklehceleri.org

kın

Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)

kın

и. кын

Arı Duru Türkçe – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kuleli)

kın

1. Çetin
2. Ciddi (Durum
3. Elverişsiz

Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)

kın

Türkiye Türkçesi: kın
Azerbaycan Türkçesi: gın
Başkurt Türkçesi: kın
Kazak Türkçesi: kın
Kırgız Türkçesi: kın
Özbek Türkçesi: kın
Tatar Türkçesi: kın
Türkmen Türkçesi: gīn
Uygur Türkçesi: kın
Rusça: nojnı

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

kın

kın; bolot kılıç kında catpayt ats. çelik kılıç kında yatmaz.

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kın

kabuğu soyulmamış mısır koçanı; kın, kılıf.

kılıf, mahfaza, kın. Kılıç ~: kılıç kını, kamamı ~ından çığardım: kamamı mahfazasından çıkardım.

Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)

kın

kın, bıçak ve kılıç kını, kılıf·I, 183, 339, 359, 397; II, 246; l1l, 140


Son arananlar: