kımsız

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kımsız

sessiz, suskun, gıksız, suspus. ~ bolmak: gıkını çıkarmamak, gık dememek, sabiyle ~ bolup turadıla: çocuklar gık demeden duruyorlar, ustaç içgeri kirgeninde ~ bolduk: öğretmen içeri girince suspus olduk, ~ etmek: susturmak, barıbıznı da ~ etdi: hepimizi susturdu.

Son arananlar:

• wrench,
• horizon,
• oñdurmak,
• okgunly,
• sanskrit,
• çınlama,
• applicant,
• iblis,
• Ucalıq,
• Nival,
• Küp,
• portatif,
• kalam,
• bakıcı,
• Zorga,
• tanda,
• sığını,
• korlama,
• feodal,
• Ozan,
• bombardiman,
• kımsız