küleçe

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

küleçe

[külöçö], at. Daşyna begres, mahmal we ş.m. daşlyk çekilen gysga aýal içmegi. Ejemden galan küleçäni hökman geýerin, kaka! (“Edebiýat we sungat”).

Son arananlar:

• sonun,
• çagış,
• coralav,
• dürk,
• arabaçı,
• himn,
• tapındık,
• çoku,
• müje,
• yatma,
• consistency,
• ırgat,
• tatılmak,
• geymək,
• hokumat,
• izolə,
• zat,
• təmtəraq,
• başlangıç,
• noted,
• berge,
• küleçe