hasyl

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

hasyl

[ha:syl], at. Galla, gowaça we ş.m. ekinlerden, miweli agaçlardan ýetişdirilip alynýan önüm.
 ‣ Hasyla durmak boýy ýetip, düwünçek düwüp başlamak. Garpyz pazyllary hasyla durup başlady. Hasyl bolmak amala aşmak, ýerine ýetmek. Hasyl toýy ýylyň ahyrynda hemme ekinleriň hasylynyň jemi jemlenip geçirilýän toý.

Son arananlar:

• kerege,
• evre,
• gaýlamak,
• döl,
• yügürmek,
• bənövşə,
• kuya,
• daranmaq,
• rıza,
• Vurgu,
• taplamak,
• zülp,
• şanı,
• ülgü,
• mübadele,
• Cünun,
• camçıçı,
• olgun,
• infrastructure,
• zuhre,
• must,
• hasyl