özden

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

özden

özden gelen, özden, hür insan. ~ tukum: özden sülale, ~le bıla kulla birbirleri bıla caraşırğa kerekdile: özdenlerle kullar (köleler) birbirleriyle anlaşmalıdırlar, ~me degen bıla ~ bolunmaz: özdenim demekle özden olunmaz.

Son arananlar:

• bən,
• dalaan,
• cetkiz,
• pınar,
• teyinlimek,
• ertə,
• liste,
• buzzard,
• bidin,
• ildirişdirmek,
• artırmaq,
• tokis,
• Bəlkə,
• söw,
• müşahidə,
• taz,
• kürsi,
• guillotine,
• buluq,
• baýnamak,
• tribute,
• özden