özden
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
özden
özden gelen, özden, hür insan. ~ tukum: özden sülale, ~le bıla kulla birbirleri bıla caraşırğa kerekdile: özdenlerle kullar (köleler) birbirleriyle anlaşmalıdırlar, ~me degen bıla ~ bolunmaz: özdenim demekle özden olunmaz.