özden

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

özden

özden gelen, özden, hür insan. ~ tukum: özden sülale, ~le bıla kulla birbirleri bıla caraşırğa kerekdile: özdenlerle kullar (köleler) birbirleriyle anlaşmalıdırlar, ~me degen bıla ~ bolunmaz: özdenim demekle özden olunmaz.

Son arananlar:

• Təxribat,
• bulğan,
• regicide,
• fox,
• pürepür,
• biyron,
• baytarlik,
• çylşyrym,
• çaxılı,
• başharmak,
• iktisadi,
• teskari,
• süyümçü,
• Bilgen,
• Lütfen,
• çekki,
• Kozgalmak,
• sanatçı,
• bakal,
• kurtak,
• sarygetirme,
• özden