kämil
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
kämil
[kä:mi:l], syp. Doly suratda kemala gelen, ýetişen, hemme tarapdan taplanan.
Son arananlar:
- cukalık,
- ötmüş,
- cutluk,
- Gizlemek,
- aýnalamak,
- çıraq,
- apt,
- biristetil,
- arıxana,
- possession,
- uigur,
- electrolysis,
- sarxona,
- boğulma,
- apalama,
- ýelmeşegen,
- umunç,
- deklarativ,
- cizye,
- tillo,
- sirop,
- kämil