kämil

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

kämil

[kä:mi:l], syp. Doly suratda kemala gelen, ýetişen, hemme tarapdan taplanan.

Son arananlar:

• ebeden,
• Tohum,
• folklorçuluq,
• kirşəbağlayan,
• karaıı,
• alangalanmoq,
• qayıtmaq,
• üyümek,
• buxovlu,
• ləpədöyən,
• ekoloji,
• sürü,
• zaponka,
• bimeze,
• unwise,
• ftiziatr,
• tündük,
• audacious,
• çemçe,
• anlaşma,
• lalmikor,
• kämil