konç
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
konç
и. куныч; çizme koncu итек кунычы
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
konç
çorap, çizme gibi nesnelerin baldıra gelen kısmı, konç; eki but bir konçka batkan ubak: iki bacağın bir konca sığdığı zaman (küçük çocukken) .