kerden

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

kerden

I. kerden kese: büyük kâse.


II, f. boyun.

Son arananlar:

• kireç,
• ruin,
• kail,
• Siňek,
• kab,
• muse,
• Bet,
• sortlamak,
• kad,
• yaldrımak,
• bozkır,
• eýläk,
• kasta,
• tri,
• çocuk,
• Hünər,
• hademe,
• Halisiz,
• bilerbilinmes,
• kav,
• Sonbahar,
• kerden