dikan

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

dikan

[dika:n], hal, syp. Göni, dogry. Ol maňa dikan bir zat diýenok. Şol çykalganyň hem bir ýeri münüp-düşmesi örän kyn, darajyk we dikan çykmaly ýodady (A. Gowşudow). Hatyň hatdan, sözüň sözden parhy kän, Güýçlüsi ýürege ýönelýär dikan (A. Kekilow).

Son arananlar:

• uçuu,
• Paz,
• kəşkül,
• tutarsız,
• almash,
• urmat,
• kaynatma,
• kavdan,
• tablet,
• yaraq,
• Ozon,
• atış,
• Kof,
• çilim,
• Zeki,
• hasseki,
• beak,
• taşıtgan,
• Kup,
• çeker,
• takip,
• dikan