keliv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

keliv

gelme, geliş. Çabıp ~: koşup gelme, kışnı ~ü bek katı boldu: kışın gelişi çok sert oldu.

Son arananlar:

• takızük,
• parenthesis,
• kert,
• plenty,
• larch,
• şəkk,
• tözmezça,
• təhlil,
• xədim,
• giňiş,
• shiriq,
• daň,
• towel,
• leşger,
• sərbaz,
• ayırğan,
• kuvdurmak,
• balaghet,
• Sır,
• davron,
• şılğan,
• keliv