ayırğan

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

ayırğan

ayıran, seçen, tecrit eden. ~ belgi: ayıran işaret, adam ~ sabiy: insan seçen çocuk, amannı igiden ~: kötüyü iyiden ayıran.

Son arananlar:

• dérize,
• attestat,
• müsavat,
• təhrik,
• çıplak,
• sinkləmək,
• Müstesna,
• latapet,
• öd,
• bırbıy,
• uçlamak,
• Dasturxon,
• monograph,
• budaq,
• agartgu,
• cümel,
• Osmak,
• qansizlik,
• iya,
• gadir,
• çedirey,
• ayırğan