ayırğan

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

ayırğan

ayıran, seçen, tecrit eden. ~ belgi: ayıran işaret, adam ~ sabiy: insan seçen çocuk, amannı igiden ~: kötüyü iyiden ayıran.

Son arananlar:

• çıkkın,
• köñüllüg,
• uçma,
• tüyö,
• HAYO,
• septüü,
• mahtavlu,
• Nergis,
• dissonant,
• sıxıcı,
• Sunmak,
• himoyat,
• hayıflanmak,
• dozen,
• abhor,
• mazlum,
• edebi,
• uzutmak,
• formation,
• ağızlı,
• ýüzlenmek,
• ayırğan