kelgin

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

kelgin

1. başka yerden kelen, yabancı muhacir; 2. göçücü kuşlar; kelgin keliptir veya kelgin kuş keliptir: göçücü kuşlar geldiler.

Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)

kelgin

büyük ırmaklann veya denizlerin taşar gibi kabarması, med·I, 443

Son arananlar:

• talaş,
• Uzay,
• köçök,
• batır,
• tokınmak,
• xərçəng,
• kütmek,
• honşu,
• éshek,
• shepe,
• təəşşüq,
• rivoyat,
• üge,
• uy,
• yönerge,
• oqlov,
• yakınmak,
• Musibet,
• batta,
• sersmek,
• Mikrobioloji,
• kelgin