imtizac

Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)

imtizac

[ər.]
1. Qarışma, qarışa bilmə, bir neçə maddənin qarışıb bir maddə əmələ gətirməsi. Kimyəvi imtizac.
2. Bir-birinə uyğun gəlmə, bir-biri ilə tutma, bir-biri ilə qaynayıb-qarışma; uyğunluq, ahəng. Rənglərin imtizacı.
3. məc. köhn. Bir-biri ilə uyuşma, yola getmə, keçinmə. Aralarında imtizac yoxdur.

Son arananlar:

• turnip,
• helio,
• Həsəd,
• mühasib,
• çydamak,
• dastgir,
• taşa,
• təb,
• deklanşör,
• pomeşçik,
• birje,
• iken,
• Kehribar,
• Müqəşşər,
• hödürlemek,
• uruu,
• soluxmaq,
• gönü,
• yaba,
• MÖÖN,
• naturalness,
• imtizac