çomart

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

çomart

cömert, eli açık. ~ adam: cömert insan, ~ bergenin aytmaz (d): cömert verdiğini söylemez, aşatırğa ~ adam: yedirmeye cömert adam.

Son arananlar:

• arum,
• çekçi,
• Naxsha,
• tapşırmak,
• naşyja,
• kəndxuda,
• arat,
• bülbüldö,
• colçu,
• cırlayık,
• bilmeksen,
• dolulan,
• üşünmək,
• -gil,
• Namus,
• tavkel,
• imtizac,
• kesgit,
• toilet,
• Aram-aram,
• Musiqişünaslıq,
• çomart