kebşir

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

kebşir

[kevşi:r], at. 1. Mis, kümüş, bürünç ýaly metallaryň belli bir mukdardaky garyndylaryndan alynýan ergin. 2. Kebşir arkaly tutdurylan, seplenen ýer. 3. göç.m. Sepleşik, arabaglanyşyk. Hany, Seýit jan, çäýneklere seret, çaý gürrüňiň kebşiridir (B. Seýtäkow).

Son arananlar:

• rem,
• cönököy,
• əvəzedicilik,
• törətmək,
• toro,
• uzayı,
• prevalent,
• bibioğlu,
• xəlbir,
• çurumlu,
• ubara,
• novda,
• versicle,
• tuhan,
• aloy,
• çomaça,
• zey,
• toxu,
• tövr,
• döşəmə,
• Boqim,
• kebşir