kayiş

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kayiş

kayış, belbağı. ~ usta: saraç, sırtından ~ aldırıv (d): sırtından kayış aldırma, ~ kerek: kayış takımı.

Son arananlar:

• ardıç,
• kenizek,
• bedişlik,
• tırmook,
• ht,
• icat,
• birikdirilmə,
• Tee,
• sifariş,
• semey,
• kanıkmak,
• müvazinət,
• tatkan,
• Biyron,
• Vurgu,
• koluktuu,
• gökçül,
• gözəl,
• Jabr,
• Döy,
• tozsoğurguç,
• kayiş