kanıkmak
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
kanıkmak
yapışmak, tebelleş olmak, musallat olmak, sataşmak, kancayı takmak, müptela olmak. Ol maña kanığıp turadı: o bana musallat olup duruyor, maña kanıkğandı da ne eterge bilmeyme: bana tebelleş oldu, ne yapacağımı bilemiyorum, çibinle kanıkğandıla: sinekler musallat oldular, içkige kanıkğandı da başın alalmaydı: içkiye mübtela olduğundan başını alamıyor.