karalmak
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
karalmak
1. Kararmak, siyahlaşmak. Beti künde karalğandı: yüzü güneşte kararmış, kök karalğandı: gökyüzü kararmış, tavlanı başı karalıp keledi: dağların tepeleri kararmaya başladı, cavar künça karalğandı (d): yağacak gün gibi kararmış. 2. Bakılmak, ihtimam edilmek, gözden geçirilmek. Avruğanña igi karalırğa kerekdi: hastaya iyi ihtimam gösterilmesi gerekir, sağatnı buzuğuna karaldımı: saatin bozuk yerine bakıldı mı, karalğan kartnı beti carık boladı: ihtimam gösterilen ihtiyarın yüzü aydınlık olur.