kamçi

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kamçi

kamçı, kırbaç. Ayrı ~: çatal meşinli kırbaç, ~ oynatmak: kamçı sallamak, ~ sap: kırbaç sapı, ayağımı at kolumu ~ etip...(d): ayağımı at elimi kırbaç yapıp, ~ tavuş: kırbaç sesi, ~ tazir: kırbaç cezası.

Son arananlar:

• çer,
• g'adir-budur,
• dim,
• türtü,
• ýasawul,
• açıq,
• dünyabaxışı,
• səy,
• karınca,
• nəqərat,
• hafıza,
• Hörmək,
• caravlu,
• terte,
• galea,
• lake,
• Mağara,
• Dolu,
• Govron,
• ketir,
• okul,
• kamçi