caravlu

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

caravlu

1. yararlı, faydalı. ~ adam: faydalı insan, ~ bolmak: yararlı olmak, ~ darman: faydalı ilaç. 2. işe yarar, çok iyi, mükemmel. Atam meñe ~ bir at berdi: babam bana çok iyi bir at verdi, habçükleni ~sun caravsuzun ayırığız: eşyaların işe yarayanını ve işe yaramayanını ayırınız.

Son arananlar:

• kıncıl,
• kerege,
• Müttəfiq,
• gamgin,
• amat,
• acizləşmek,
• emçil,
• dekan,
• başgyrt,
• yigrenmek,
• fence,
• sessizlik,
• Mağlup,
• qozichoq,
• sate,
• duygusuz,
• xotik,
• Ooğan,
• aytışuu,
• bıçaklav,
• migrant,
• caravlu