türtü

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

türtü

(bot.) sarıçalı. ~ çığanak: sarıçalı dikeni.

Son arananlar:

• şən,
• say-,
• mazaqlaşma,
• galynmak,
• golaň,
• karsılda,
• Öyrənmək,
• tubar,
• çırpı,
• selamet,
• Poq,
• golax,
• yapışıqsız,
• məram,
• lağım,
• satık,
• umunç,
• segah,
• humour,
• Yunmak,
• sütgermek,
• türtü