türtü

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

türtü

(bot.) sarıçalı. ~ çığanak: sarıçalı dikeni.

Son arananlar:

• qısınmaq,
• ayraç,
• sezgen,
• şadara,
• akısız,
• ƏvvƏlki,
• Azadlıq,
• müdafaa,
• müasir,
• boydak,
• ehtiyat,
• disallow,
• külküçül,
• manaviy,
• Mene,
• betgüman,
• çogan,
• seyahat,
• cabbage,
• Mineralogiya,
• buyla,
• türtü