kalkımak

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kalkımak

uyuklamak, kestirmek, uyumak. Bir kesek kalkıyım: biraz kestireyim, sabiyçik cañı kalkığandı: bebek yeni uyudu, kalkıp kalmak: uyuyup kalmak, uyuya kalmak, olturğan cerinde kalkıydı: oturduğu yerde uyukluyor.

Son arananlar:

• koldonul,
• QURĞU,
• qéniq,
• ırkırat,
• kırgamak,
• togrilik,
• Uydu,
• Urmoq,
• çikin,
• ışıklı,
• Nara,
• tohtamağan,
• snowfall,
• gözək,
• vocal,
• hers,
• Özgü,
• elulus,
• berber,
• ergin,
• saý,
• kalkımak