imam
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
imam
и. имам, мәхәллә башлыгы
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)
imam
Türkiye Türkçesi: imam
Azerbaycan Türkçesi: imam molla
Başkurt Türkçesi: imam
Kazak Türkçesi: molda
Kırgız Türkçesi: imam
Özbek Türkçesi: imàm
Tatar Türkçesi: imam
Türkmen Türkçesi: ımãm
Uygur Türkçesi: imam
Rusça: imam starşiy mulla
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
imam
is. [ər.]
1. Müsəlmanlarda: camaat namazına başçılıq edən, habelə bir məhəllədə nikah, ölüm və s. dini işlərə baxan ruhani. İmamə ixtiyarın vermə, hərgiz uyma təkbirə: Özün kim faili-muxtarsan, biixtiyar olma. S.Ə.Şirvani. [Məşədi:] Bunun evini yıxıb, bu halətə salan imam oldu. Ə.Haqverdiyev. Mən sözümü qurtarmamışdım ki, məhəllənin imamı Şeyx Mirhadi içəri girdi. Qantəmir.
2. Məzhəb və ya təriqət başçısı. // Şiə məzhəbi başçısı sayılan Əli və onun övladlarına verilən ad. İmam üçün ağlayan gözdən olar. (Ata. sözü). [Molla Kazım:] Deyirlər, oruc nahaq, namaz nahaqdır. İmam təziyyəsi nahaqdır. Ə.Haqverdiyev. [Molla Xəlil:] Sən imamların bacılarını, qızlarını yadına sal, səbr elə!.. S.Hüseyn.
3. Bəzi kiçik ərəb dövlətlərində dövlət başçısı.
Pamukkale Azerbaycan Türkçesi - Türkiye Türkçesi (ADT versiyonu)
imam
imam
İngilizce—Türkçe Sözlük (FreeDict, 2017)
imam /hjˈuːmənˌɪzəm/
1. imam. imamate imamlık
2. bir imamın hüküm surduğu memleket
İngilizce—Türkçe Sözlük (Anonim)
imam
imam
Uygurca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kurban, 2016)
imam
a. İmam.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
imam
imam, dinî-siyasî lider. Mejgitni ~ı: mescidin imamı, ~ Şıyıh Şamil: İmam Şeyh Şamil.