halk
Türkiye Türkçesi – Arı Duru Türkçe Sözlüğü (Kuleli, 2013)
halk
[Köken: Arapça] El, Gün, El gün
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
halk
и. халык; □ halk ağzı сөйләш (диалект эчендәге)', halk oyu референдум, халык фикере
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)
halk
Türkiye Türkçesi: halk
Azerbaycan Türkçesi: ⱨalg
Başkurt Türkçesi: ⱨalık
Kazak Türkçesi: ⱨalık ⱨalayık
Kırgız Türkçesi: kalk el curt
Özbek Türkçesi: ⱨalk
Tatar Türkçesi: ⱨalık
Türkmen Türkçesi: halk
Uygur Türkçesi: ⱨälık
Rusça: narod naseleniye jiteli lüdi
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
halk
at.1.Bir ýurtda ýa-da bir döwletde ýaşaýan ilat.2.Belli bir millete, halkyýete degişli adamlar. 3.Jemagat, adamlar, jemende. – Haý, halk haw! – diýen ses uzakdan eşidilýär (A. Gowşudow). 4. Käbir kesp- kär aňladýan sozleriň yzyndan gelende, "pylan kärde we ş.m. bolup işleýän adam" manysyny aňladyp, söze gepleşik öwüşginini berýär. Çopan halky çöle belet bolýar. Mugallym halky hemişe talap ediji bolar eken.
‣ Halk maslahaty taryh. Garaşsyzlyk ýyllarynyň belli bir döwründe halk häkimiýetiniň ýokary wekilçilikli organy. Türkmenistanyň Halk maslahatynyň nobatdaky mejlisi.Halk hojalygyýurduň ykdysadyýetiniň maddy önümçilik pudaklarynyň we maddy däl ugurlarynyň jemi. Garagum çöli ýurdumyzyň halk hojalygynyň ösmegine özüniň täsirini ýetirýär (“Galkynyş”).
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
halk
halk, toplum, ulus; ahali, kesim. Karaçay-Malkar ~: Karaçay-Malkar Ulusu, ~nı allına kalay çığarıksa: halkın önüne nasıl çıkacaksın, ~da cürügen adet ne ese ol: toplumda geçerli olan adet ne ise o, ~nı allında cürügen adam: toplumun önünde giden adam; işlegen ~nı kereklileri: çalışan kesimin ihtiyaçları, cıyılğan ~ğa ne aytırıksa: toplanan ahaliye ne söyleyeceksin? ~ bıla körgen kıyınlığıñ zavukluk: halkınla birlikte çektiğin sıkıntı mutluluktur (elle gelen düğün bayram-as), ~nı tılpıvu tirmen aylandırır: halkın nefesi değirmen döndürür (as).