şagla

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

şagla

[şağla], syp. 1. Ýuka, aňyrsy görnüp duran, syk däl. Bir mahal sapaklar köp üzülerdi, käte mata endigan çykmazdy, onuň kä ýeri hasa ýaly şaglarak bolardy (“Edebiýat we sungat”). Şagla perde. 2. Iri gözli (elek we ş.m. hakynda). Şagla elek.

Son arananlar:

• Emda,
• muhtaç,
• tugru,
• dolayı,
• kaklamak,
• grain,
• istim,
• tax,
• danimarkalı,
• keçiməməsi,
• yuqori,
• yatar,
• Goşmak,
• oşo,
• bağışlamaq,
• shirguruch,
• rest,
• bihuş,
• Tutum,
• səbzə,
• seley,
• şagla