koco

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

koco

f. 1. hoca (Muhammed peygamber neslinden yahut dört Halife soyundan olan kimse) Seyit; 2 efendi; sahip, patron (bk. aca).

Son arananlar:

• cayna,
• oblomovchilik,
• örön,
• goltuk,
• boşutmak,
• elder,
• farz,
• zyýa,
• tipiklik,
• tören,
• ayıv,
• wheelchair,
• xilaf,
• sunulush,
• aydal,
• Yitük,
• mahnı,
• representative,
• otut,
• manydaş,
• ogul,
• koco