koco

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

koco

f. 1. hoca (Muhammed peygamber neslinden yahut dört Halife soyundan olan kimse) Seyit; 2 efendi; sahip, patron (bk. aca).

Son arananlar:

• köl,
• çirk,
• mütilik,
• simik,
• sayfa,
• zamanında,
• yorık,
• Zori,
• uuçu,
• əlamət,
• Yekun,
• yubamak,
• Samimi,
• correction,
• buzdağı,
• measurable,
• başaltı,
• Kıran,
• birlikda,
• arış,
• bolcar,
• koco