gırcın

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

gırcın

ekmek. ~ tegene: hamur teknesi, ~ tuvrağan: ekmek dilme, ~ umur: ekmek kırıntısı, ~ çançılğan ayran: ekmek doğranmış ayran, ~ kaña: ekmek tahtası.

Son arananlar:

• cani,
• səpələmək,
• Ötri,
• qoriq,
• prokatka,
• kavim,
• köpbəcələşmək,
• öregıla,
• arakəsmə,
• eldik,
• Meclis,
• conceivable,
• əyrilmə,
• kenaraly,
• ýaşlar,
• kechalik,
• faje,
• Rus,
• telaş,
• Buura,
• barımtala,
• gırcın