geçelge

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

geçelge

[geçelğe], at. Adam, mal-gara, ulag we ş.m. geçer ýaly ýer, güzer, geçit.

Son arananlar:

• çağatay,
• genetics,
• gavharshunos,
• yaman,
• hazorbahazor,
• riqqət,
• anuklamak,
• nanəcib,
• start,
• samolyot,
• Enlem,
• marıt,
• ravin,
• keçindirmə,
• bakraç,
• balka,
• şayman,
• rəcəz,
• ehwal,
• uçrama,
• racoon,
• geçelge