gelev

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

gelev

(bot.) tabii ot, kır otu. ~ körseñ cer sorma, kelbet körseñ er sorma: ot yeşilliği görürsen toprağı sorma, alımlı adam görürsen yiğit mi diye sorma (a.s.).

Son arananlar:

• Eksen,
• Sak,
• yzandaçuwan,
• Tarık,
• repressed,
• ink,
• çägesöw,
• ovsun,
• Merhaba,
• dərbədər,
• cooper,
• kotak,
• ular,
• Kızarmak,
• talıg,
• Rahmat,
• Ur,
• ada,,
• iradət,
• hyş,
• pea,
• gelev