eşitgen

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

eşitgen

duyan, işiten. ~ eşitmegenñe aytsın: duyan duymayana söylesin.

Son arananlar:

• wheelbase,
• goza,
• zor,
• ms,
• candavur,
• tori,
• orden,
• teqip,
• oluray,
• xırlı,
• istila,
• polyglot,
• sakitedici,
• pamazı,
• gr,
• irege,
• mesne,
• durba,
• dərya,
• wasa,
• bıcı,
• eşitgen