eşitgen

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

eşitgen

duyan, işiten. ~ eşitmegenñe aytsın: duyan duymayana söylesin.

Son arananlar:

• tatay,
• qita,
• Ətək-ətək,
• l,
• əhval,
• dolaşmaq,
• ugra,
• Lalettayin,
• qaramlik,
• discus,
• kalındıluu,
• Orak,
• əsləhə,
• ýylmamak,
• bakire,
• todurmak,
• calğanıv,
• çeşm,
• aaçı,
• caramel,
• kamoli,
• eşitgen