eşitgen

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

eşitgen

duyan, işiten. ~ eşitmegenñe aytsın: duyan duymayana söylesin.

Son arananlar:

• eylə,
• Dişi,
• bozuntu,
• lastin,
• könükmek,
• döyülmək,
• qollamoq,
• kayıtlamak,
• invariable,
• Ekmek,
• yetimxana,
• söküşmek,
• puşman,
• ark,
• ellilik,
• kilimarası,
• ötken,
• çıdayalmay,
• mastak,
• flop,
• table,
• eşitgen