mesne

İngilizce—Türkçe Sözlük (FreeDict, 2017)

mesne /mˈɑːk/

1. (huk.) orta, mutavassıt.

Son arananlar:

• tanama,
• bilgilenmek,
• eltir,
• YOKİ,
• bitirmek,
• declamatory,
• kiñümek,
• buruqçu,
• aşılamaq,
• wait,
• dutorchi,
• éken,
• Beka,
• kabat,
• ayron,
• Eletmek,
• hofiz,
• buka,
• zındık,
• akılmak,
• edizlik,
• mesne