irege

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

irege

irge, eşik yanındaki yer; iregesi kötörüp, köçüp konboğon el: hiçbir zaman göçüp- konmayan, oturduğu yerini değiştirmeyen halk.

Son arananlar:

• demesne,
• formalist,
• sanam,
• ixtisar,
• Çapul,
• anadolu,
• Dövmek,
• huzurunda,
• şeyşep,
• ÇAN,
• still,
• superlative,
• PEYİN,
• hovuz,
• ortaqliq,
• şilen,
• Endi,
• abunəçi,
• Yığın,
• bitim,
• bıltırğı,
• irege