turklehceleri.org

esir

Türkiye Türkçesi – Arı Duru Türkçe Sözlüğü (Kuleli, 2013)

esir

[Köken: Arapça] (tutsak) Tutkun

[Köken: Arapça] (köle) Kul

Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)

esir

I и. әсир, тоткын


esirII и. эфир, радиодулкыннар җыелмасы

Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)

esir

Türkiye Türkçesi: esir
Azerbaycan Türkçesi: äsir kölä
Başkurt Türkçesi: kol
Kazak Türkçesi: kul
Kırgız Türkçesi: kul kün
Özbek Türkçesi: ḳul
Tatar Türkçesi: kol
Türkmen Türkçesi: gul gırnak
Uygur Türkçesi: kul
Rusça: karakul'

Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)

esir

Türkiye Türkçesi: esir
Azerbaycan Türkçesi: äsir
Başkurt Türkçesi: totkon
Kazak Türkçesi: tutkın
Kırgız Türkçesi: tutkun
Özbek Türkçesi: äsir tutḳun
Tatar Türkçesi: totkın
Türkmen Türkçesi: yesḯr
Uygur Türkçesi: äsir tutkun
Rusça: plennıy

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

esir-

1. sarhoş olmak; 2. kudurmak; taşkınlık etmek.

Uygurca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kurban, 2016)

esir

I a. Esir, tutsak, mahkum. Herbiy esir – Savaş esiri. Esir almaq – Esir almak. Esir qilmaq – Esir etmek. Esir chüshmek – Esir düşmek.
II a. Asır, yüzyıl; çağ. Ottura esir – Orta çağ. Ottura esir tarihi – Orta çağ tarihi.
III a. din. Asır namazı.


Son arananlar: