prelate

İngilizce—Türkçe Sözlük (FreeDict, 2017)

prelate /njuːmˈəʊniə/

1. yüksek rütbeli din adamı, piskopos. prelacy piskoposluk.

Son arananlar:

• gyňaç,
• alkalmak,
• oralishmoq,
• Ayrımkan,
• tovıl,
• Cırıq,
• damırlık,
• bəşər,
• tədarük,
• zerenze,
• alpangtalpang,
• efendim,
• cebren,
• Köz,
• yarsınçıg,
• apsañda,
• ayirmoq,
• qurşanmaq,
• Dilenci,
• ell,
• süni,
• prelate