prelate

İngilizce—Türkçe Sözlük (FreeDict, 2017)

prelate /njuːmˈəʊniə/

1. yüksek rütbeli din adamı, piskopos. prelacy piskoposluk.

Son arananlar:

• casual,
• fink,
• köwremek,
• ýolagçylyk,
• qəyrətsiz,
• rasmiy,
• taraşlamak,
• tomuk,
• mənfəətdar,
• yollanmaq,
• hursant,
• tabaqlama,
• Yaşam,
• meynet,
• erümek,
• Gulaçlamak,
• şeşmer,
• ıçkın,
• nerv,
• kapılmak,
• çatı,
• prelate