prelate

İngilizce—Türkçe Sözlük (FreeDict, 2017)

prelate /njuːmˈəʊniə/

1. yüksek rütbeli din adamı, piskopos. prelacy piskoposluk.

Son arananlar:

• İLİŞİK,
• zəqqum,
• fasıl,
• Kəc,
• Fonksiyon,
• ozak,
• Yengi,
• qoruq,
• igde,
• düzgü,
• printsip,
• körüstön,
• hanuz,
• kös,
• kuvur,
• Qılınc,
• Büyükbaş,
• simper,
• fəhm,
• mugombir,
• kurtbavur,
• prelate