esel

Uygurca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kurban, 2016)

esel

a. Bal. Esel eri – Bal arısı.

Son arananlar:

• gazete,
• öönö,
• dürüst,
• Beddua,
• avuşduruv,
• kekil,
• aşumak,
• atlam,
• kestane,
• melces,
• sıdırgak,
• ərlik,
• belentpes,
• ustalık,
• çabakçık,
• köçmevçü,
• qoshar,
• tir,
• dommarylmak,
• tomruk,
• tijenmek,
• esel