kekil
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
kekil
at. 1. ser. Käkil. 2. Adam ady.
Son arananlar:
- gumdan,
- matməəttəl,
- asıy,
- özünüidarə,
- çarpmak,
- Döy,
- şəfəqqət,
- sınanış,
- yubadılmaz,
- tebiz,
- jalkyldatmak,
- şıldır,
- Esil,
- Küstah,
- gemlemek,
- çetik,
- Mendil,
- atımlık,
- batlamak,
- sacrilegious,
- Kalkmak,
- kekil