dıbıldamak

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

dıbıldamak

kıpırdamak, dır dır etmek (mec.). Kereksizge dıbıldab turadı: gereksiz yere dır dır edip duruyor, dıbıldab turma!: dır dır edip durma!.

Son arananlar:

• cağa,
• kadam,
• dağkeçisi,
• usulca,
• seraP,
• çelebi,
• buss,
• incarnate,
• puşman,
• Osmir,
• yabandomuzu,
• Alaz,
• soglom,
• arfa,
• axis,
• boji,
• pulemyot,
• südaşı,
• Kulaç,
• missing,
• decemvir,
• dıbıldamak