cağa
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
cağa
1. Yaka, sahil, kıyı, kenar, yalı boyu. Teñiz cağa: deniz yakası, ~ oram: sahil sokağı, Koban ~:Kuban’ın kıyısı. 2. Yaka. Kölek ~: gömlek yakası, öre ~:kalkık yaka, kablanñan ~: katlanan yaka, teren oyulğan ~: derin oyulmuş yaka.
Son arananlar:
- slippery,
- eýmenmek,
- muhtariyet,
- vahşet,
- Mayor,
- eleştirmek,
- DİREK,
- artıg,
- cetmegen,
- yoyma,
- keçürmek,
- milt,
- Pehlivan,
- özdek,
- aylakerdüü,
- buğumlanma,
- estafet,
- ookun,
- dissimilar,
- zərbdəst,
- hörmet,
- cağa