cağa

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

cağa

1. Yaka, sahil, kıyı, kenar, yalı boyu. Teñiz cağa: deniz yakası, ~ oram: sahil sokağı, Koban ~:Kuban’ın kıyısı. 2. Yaka. Kölek ~: gömlek yakası, öre ~:kalkık yaka, kablanñan ~: katlanan yaka, teren oyulğan ~: derin oyulmuş yaka.

Son arananlar:

• konut,
• caka,
• müqayisə,
• KÖFTE,
• mahur,
• ağılmak,
• Layette,
• çimdemek,
• fiske,
• hükmetmek,
• sataşma,
• zillət,
• arxalıq,
• Eşmek,
• gutarnykly,
• ölgür,
• boğazlamaq,
• Yatırım,
• meekness,
• seans,
• ascription,
• cağa