durus

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

durus

f. dürüst, doğru; münasip; işe yarayan; kaideye uygun olan.

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

durus

dürüst, doğrucu, doğru. ~ aytmak: doğru söylemek, ~ adam: dürüst adam.

Son arananlar:

• prioritet,
• naughty,
• tətəbbö,
• selin,
• locate,
• matematik,
• dovşancıl,
• pylan,
• şugulçy,
• inferiority,
• cuur,
• Mənzumə,
• sohta,
• suck,
• kamav,
• loykash,
• timsah,
• Baraka,
• çüri,
• aşalmak,
• çisemek,
• durus