durus

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

durus

f. dürüst, doğru; münasip; işe yarayan; kaideye uygun olan.

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

durus

dürüst, doğrucu, doğru. ~ aytmak: doğru söylemek, ~ adam: dürüst adam.

Son arananlar:

• dikkak,
• meñiz,
• unintelligent,
• dunderhead,
• bölün,
• ləçəklənmə,
• kermes,
• mertek,
• Söve,
• üjük,
• ezmoq,
• bezeg,
• topilma,
• satılmak,
• qursaq,
• huzum,
• psikolojizm,
• argus,
• növ,
• bagındır,
• küyük,
• durus